نویسنده پاکستانی این کتاب، در آغاز موضوع معانی در شعر معاصر فارسی را بررسی می کند .وی نشانه های این تحول را متاثر از جنبش مشروطه می داند  و این مباحث را در ارتباط با آن مطرح می سازد :وطن خواهی، حقوق و انتقاد  سیاسی و آزادی شخصی، انتقادهای اجتماعی و اخلاقی، طنز و هزل، مسائل و  طبقه کارگر، و آزادی زن .در مبحث بعدی کتاب مقوله تغییر در زبان شعر  معاصر، اعم از صرف و نحو و واژگان، به اختصار بررسی می شود و متعاقب  آن به صورت های رایج برخی سروده های کلاسیک نیز اشارتی می رود .اما موضوع  اصلی کتاب سیر تحول صورت و معنا در شعر فارسی است که به طور ویژه سروده های  "نیما"، "اخوان"، "فروغ"، "سپهری "را شامل می شود .نگارنده برای بررسی  صورت در سروده های شاعران یاد شده عمدتا موضوع ساخت و صورت زبان،  تصرفات زبانی، واژگان، وزن و قافیه را مطرح می سازد، همچنین برای معانی  در شعر چهار شاعر، از بازتاب مسائل سیاسی ـ اجتماعی، انتقاد اجتماعی،  وصف، عشق، طنز و مانند آن سخن می گوید و نمونه ها و شواهدی برای صورت  و معنا در اشعار آنان، به دست می دهد .