حکومت ناصری و گفتمان های نو، روایتی از مقوله ی تجدد در عصر قاجار است که با اتکا به تحلیل انتقادی گفتمان، رویکرد ناصرالدین شاه به تجدد را واکاوی می کند. گزاره های نو در اندیشه شاه، متاثر از آموزه های تربیتی، بافت، موقعیتی، سفرهای فرنگ، دولتمردان متجدد و گفتمان های مخالف تجدد صورت بندی شده است. جایگاه نهادی شاه، در نهادینه شدن برخی عناصر این گفتمان اثرگذار بوده و ناصرالدین شاه را به اتخاذ مواضع دوگانه در برابر تجدد واداشته است.