علم اقتصاد تا قبل از دورة رنسانس (۱۴۵۳م.) به عنوان یک تفکر غالب، شامل آموزه های ارسطو، کلیسا و سایر ادیان می شد. این آموزه ها متأثر از علم اخلاق بود و شاهد تاریخی آن «آدم اسمیت» ـ اقتصادان اسکاتلندی و استاد کرسی اخلاق دانشگاه گلاسکو می باشد. اما به مرور زمان و به صورت رسمی در سال ۱۹۳۲م. «لینونل رابینز»، اقتصاددان انگلیسی، برای نخستین بار با تمایز میان ارزش و واقعیت تلاش کرد تا از تأثیر اخلاق بر اقتصاد بکاهد و از این رو «اقتصاد هنجاری» و «اقتصاد اثباتی» را مطرح کرد. در این میان، شهید «محمدباقر صدر (ره)»، به عنوان یک مجتهد علوم حوزوی که در مکتب اسلام پرورش یافته است و از این نظر که در روش شناسی نظام اقتصاد اسلامی کامل ترین مطالعات را داشته، مفهوم عدالت را که ترکیب بهینه ای از سه فضیلت اصلی اخلاق؛ یعنی حکمت،  عفت و شجاعت می باشد، حدّ فاصل میان «علم اقتصاد» و «مکتب اقتصادی» معرفی می کند. این مسئله اثبات می نماید که توسعة اقتصادی پایدار بدون تأثیرپذیری از اخلاق دست نیافتنی است. کتاب حاضر تلاش می کند تا با تکیه بر آموزه های وحیانی، فلسفی، عقلی و احادیث و روایات و با بهره گیری از نظرات شهید صدر، اثبات نماید که توسعة اقتصادی پایدار بدون تأثیرپذیری از اخلاق غیرممکن است. بدین منظور، ضمن بررسی پیشینة تاریخی اخلاق در علم اقتصاد و معرفی مکاتب اقتصادی و نحوة حضور اخلاق در آن ها، تأثیر ارزش های اخلاقی در اقتصاد مطرح و پیشنهادهایی در جهت عملی کردن این حوزة مطالعاتی در اقتصاد ایران ارائه می شود.