کتاب از دو بخش شکل گرفته است .بخش نخست به تحلیل اشعار و مجموعه های زنده یاد "فریدون مشیری "اختصاص دارد و در بخش دوم برگزیده ای از سروده های وی فراهم می آید .نویسنده در بخش اول سعی دارد با عناوینی مشخص به ارزیابی و تحلیل اشعار مشیری دست زند ;عناوینی همچون :معنی آفرینی در تصویر، آدم انگاری و همانند سازی، انتخاب واژه، زبان و بیان، آشنایی بخشی و عشق به دیگران .در پایان همین بخش، دیدگاه برخی شخصیت ها درباره مشیری و شعر او به چاپ رسیده است که از آن جمله اند :نادر نادرپور، محمدرضا شفیعی کدکنی، "رودلف گلپله "(نویسنده سوئیسی) و مقاله دکتر سیروس آموزگار درباره مجموعه "ابر ."نگارنده 0درباره "مشیری "خاطر نشان می کند" :مشیری را می توان به عنوان یکی از پرچمداران شعر مردمی و انسانی معاصر دانست . انسانی که عاشق می شود، گرسنه می ماند، سیر می شود، گریه می کند، فال می گیرد، دوره گردی می کند و...سکوت او خود شکایت است و خود از آن شاکی .انسانی که زندگی می کند، نفس می کشد و ادعای بودن می کند و در نظر او نمی تواند بی درد باشد و کسی که درد ندارد باید در آدمیت او تردید کرد ."...