کتاب از دو بخش شکل گرفته است .بخش نخست به تحلیل اشعار و مجموعه های زنده یاد "فریدون مشیری "اختصاص دارد و در بخش دوم برگزیده ای از سروده های  وی فراهم می آید .نویسنده در بخش اول سعی دارد با عناوینی مشخص به ارزیابی  و تحلیل اشعار مشیری دست زند ;عناوینی همچون :معنی آفرینی در تصویر، آدم  انگاری و همانند سازی، انتخاب واژه، زبان و بیان، آشنایی بخشی و عشق به  دیگران .در پایان همین بخش، دیدگاه برخی شخصیت ها درباره مشیری و شعر او  به چاپ رسیده است که از آن جمله اند :نادر نادرپور، محمدرضا شفیعی کدکنی،  "رودلف گلپله "(نویسنده سوئیسی) و مقاله دکتر سیروس آموزگار درباره  مجموعه "ابر ."نگارنده 0درباره "مشیری "خاطر نشان می کند" :مشیری  را می توان به عنوان یکی از پرچمداران شعر مردمی و انسانی معاصر دانست . انسانی که عاشق می شود، گرسنه می ماند، سیر می شود، گریه می کند، فال می گیرد،  دوره گردی می کند و...سکوت او خود شکایت است و خود از آن شاکی .انسانی که  زندگی می کند، نفس می کشد و ادعای بودن می کند و در نظر او نمی تواند بی درد  باشد و کسی که درد ندارد باید در آدمیت او تردید کرد ."...