((کمند لطف)) عنوان داستانی است عارفانه که در آن راوی با شخصی به نام((پیر)) به گفت و گو می پردازد .در بخشی از داستان آمده است...)) :((پیر)) بی آن که مرا بخواهد تا آلودگی هایم را برای وی بازگویم، گویی که می دانست، و می دانست که آن همه آلودگی های من((ریشه))اش نیست جز در یکی چیز :و آن نیز((بدگمانی)) نسبت به خداوند !و این که او رفتارش به((عدل)) نیست !این بود که خود به سخن آمد و گفت :خداوند بر بندگانش بسیار((ستم)) روا نمی دارد !و گفتمش :پس شما نیز کمش را پذیرا می باشید .((...!