اولین خواب من در آن شب بسیار عمیق بود . اصلا متوجه توفان نبودم ، آنقدرها هم شدید نبود که مرا از خواب بیدار کند و تنها صدایی که شنیدم صدای برخورد لیوان های روی میز بود.د رابتدا چند رویای پی در پی  دیدم که با صدایی از دنیای واقعی به پایان رسید.چشم هایم را باز کردم ... چیز عجیبی دیدم که بعد از بیست سال هنوز کوچک ترین جزئیات آن را درست مثل روز اول به یاد دارم.بدون آنکه هیچ شمعدانی در اتاق باشد ، روشنایی عجیبی تمام اتاقم را روشن کرده بود. نور سبز مبهمی که به نظر می رسید از آتش بخاری برخواسته باشد. با همین نور اندک توانستم اطراف را ببینم ، واضح ، اما قطع به یقین سه نفر یا بهتر بگویم سه شکل انسان بر روی صندلی هایی که اطراف میز چیده بودم نشسته بودند ، یکی در راست ، دیگری در چپ و سومی در وسط آن دو ، روبه روی بخاری در حالی که پشت آن ها به تخت من بود.