ابوالفرج اصفهانی (284-356 هـ . ق) مورخ و شاعر عرب زبان، در اصفهان متولد شد و در بغداد به تحصیل حدیث، روایت و اشعار و انساب پرداخت. وی از حمایت سیف الدولۀ  حمدانی و صاحب بن عباد مهلبی برخوردار بود. "مقاتل الطالبین" اثر ابوالفرج اصفهانی از جلمه کتاب های مهم دربارۀ  شرح کیفیت کشته شدن ائمه و شهدای بزرگ شیعه در قرن چهارم هـ . ق می باشد. وی با وجود انتساب  به خاندان اموی تمایلات شیعی داشته است و در کتاب خویش اولاد ابی طالب را که از عهد پیغمبر (ص) تا زمان تالیف کتاب (313 هـ . ق) کشته شده اند نام برده و احوال آن ها را بیان کرده است. باید توجه داشت که چون مولف زیدی مذهب بوده است، می توان گفت هدف اصلی وی ذکر تاریخ ائمه و بزرگان زیدیه است و گویا کتاب را برای طرفداری از مذهبش تالیف کرده است، زیرا دیده می شود که گاهی در تمجید و تعظیم و مدح بزرگان زیدیه مبالغه نموده و پاره ای از آن ها را برامام صادق (ع) و حضرت موسی بن جعفر (ع) برتری داده است که این کار با عقیدۀ  امامیه سازگار نیست. کتاب حاضر، در دو جلد و به دو زبان عربی و فارسی به چاپ رسیده است. در کتاب از نسخ چندی استفاده شده که عبارت اند از: نسخۀ  خطی دانشگاه تهران به شمارۀ  2735؛ نسخۀ  چاپ سنگی به تاریخ کتابت 1307 ق و به شمارۀ  10562، متعلق به کتابخانۀ  سپهسالار تهران؛ و نسخۀ  خطی، تحریر 1069 هـ از کتابخانۀ  شخصی "العنثری" از علمای زیدیۀ  یمن. برخی مطالب کتاب مشتمل است بر شرح حال مولف، جریان شهادت جعفر بن ابی طالب، چگونگی شهادت امام حسین (ع) و همراهانش، دلیل کشته شدن یحیی بن زید، کشته شدن محمد بن عبدالله، و گفت وگوی امام صادق با منصور پس از قتل ابراهیم.