میشل دو مونتنی، فیلسوف شکاک قرن پانزدهم فرانسه است که تا پیش از چهل سالگی به مناصب دولتی بالایی رسیده بود، به ناگاه از تمام مشاغل دست می شوید و کنج عزلت می گزیند و نگارش مقالات را پیش می گیرد که چه در زمان خودش و چه تا به امروز نگاه بسیاری را به خود جلب کرده است.مونتنی از نگاه دیگران:آندره ژید: "آن قدر شبیه من به نظر می رسید که انگار خود من بود."بلز پاسکال: "هرچه را در کتاب می بینم، نه در مونتنی که در خویش می بینم."ویرجینیا وولف: " همیشه جمعی در مقابل تصویر می ایستند و به عمق آن خیره می شوند، انعکاس چهره خود را در آن می بینند، هرچه بیشتر نگاه می کنند، بیشتر می بینند و هرگز نمی توانند بگویند دقیقا چه می بینند."رالف والدو امرسون: "به نظرم رسید خودم در زندگی قبلی ام این کتاب را نوشته ام."گوستاو فلوبر: "سعی نکنید مانند بچه ها او را به منظور سرگرمی یا مانند جاه طلبان، به منظور یادگرفتن بخوانید. او را برای زندگی کردن بخوانید."