در این کتاب تلاش شده تصویری از تاریخ و فرهنگ و تمدن ژاپن به دست داده شود. نویسنده به این ویژگی ها از ژاپنی ها اشاره می کند: نوآوری و سرزندگی سنت ژاپنی در همه هنرها _ به ویژه نقاشی ، معماری ، پیکره سازی ، باغبانی ، نمایش و هنرهای تزئینی _، گذار از دوره پیش از تاریخ ژاپن ، راه یابی کیش بودایی به ژاپن ، پیدایش فرهنگ درباری موقر و اخلاق پهلوانی ، رواج آیین ذن ، و ظهور طبقه جدید بازرگانان در دوره "ادو" . کتاب از شش فصل تشکیل شده است . فصل اول با عنوان "قلمرو کاهی " شامل این مطالب است : اساطیر ژاپنی ، دوره 1100 ق م . تا 300 ق م .، دوره یایویی (300 ق ، م تا 300 م .) ، دوره "گورتل"، شین تو، و کامی . فصل دوم که درباره تمدن بودایی ژاپن است این مباحث مطرح شده است : ورود آیین بودا به ژاپن ، نارا پایتختی سیاسی و دینی ، مجمع خدایان بودایی : منبع الهام هنرمندان ، میوئو و اونی ، راهبانی که همچون خدایان مورد احترامند، اختراع خط ژاپنی ، و راهبان هنرمند. در فصل سوم هنر درباری ژاپن ، با این مباحث ، معرفی شده است : زندگی درباری ، زبان و ادبیات زنان ، دربار خوش گذران ، هنر "ئه ماکی"، قصرها و باغ های آغازین ، تاثیر آئین بودا، دوره مومویاما، کاتسورا ریکیو، تزئین و نقاشی، تئاتر نو. فصل چهارم که درباره طریقت جنگ آوران و اخلاق پهلوانی در ژاپن است . این مطالب را شامل می شود: کاست یا طبقه جنگاوران ، جنگ قبایل ، زره و ابزار جنگ ، طریقت شمشیر و طریقت کمان ، نبرد ساراشینو، و قلعه حواصیل سفید. در فصل پنجم از بنیادهای ذن ، هنر نقاشی آب مرکبی ، آیین چای ، طراحی باغ ، راهبان و شاعران صحبت می شود. آخرین فصل درباره دوره "ادو" است که بعدها، "توکیو" نام گرفت . گفتنی است قرن هفدهم ، مردم پایین ترین سطح جامعه که پیوندی با معابد یا دربار نداشتند و از هیچ حقوق مدنی برخوردار نبودند، زمام اِدو یا توکیو ، یعنی شهر شوگون ، را در دست گرفتند. آنها این کار بزرگ را تنها از طریق استعداد و نبوغشان در ابداع زبان هنری کاملا جدید به دست آوردند که "اوکی یو _ ئه " یا هنر جهان گذار نام داشت . باسمه ها و تئاتر کابولی فرم های اصلی بیان آن بود. فصل ششم درباره دوران تحولات یاد شده است .