«محمدعلی فروغی» (1294ق - 1321 ش) فرزند ادیب و شاعر و تاریخ دان، محمدحسین ذکاءالملک (متخلص به فروغی) بود. محمدعلی فروغی که در دوران پهلوی سه بار سمت نخست وزیری را داشت، در بیست و شش سالگی یادداشت های خود را قلمی نمود. در آن ایام وی هم به کارهای تحریری روزنامة تربیت مشغول بود و هم در مدرسه های علمیه، مظفریه، خرد و علوم سیاسی که پدرش در آن جا مدیریت داشت، تدریس می کرد. سراسر این یادداشت ها مربوط به صد و پنجاه و یک روز است. نوشته ها در ماه های نخست، پرشور و زیاد است و از اواسط به سبب بیماری سخت همسر و دو خواهرش به اختصار می گراید. حتی گاه مطالب را پس از گذشت چند روز از واقعه نوشته است. فروغی در این ایام، خسته و ملول است تا به جایی که فکر فرار و خودکشی از قلمش جاری شده است. کتابچة حاضر به بازخوانی یادداشت های روزانة محمدعلی فروغی به کوشش ایرج افشار اختصاص دارد.