نگارنده در گفتار اول کتاب درباره جایگاه ولایت و امامت اهل بیت سخن به میان آورده معتقد است: "... قبول و باورداشت امامت اهل بیت (ع) واجب و لازم بوده، تسلیم و اعراف زبانی، قلبی و عملی نسبت به آن از لوازم دینداری و شرط ورود در زمره خداپرستان واقعی و مومنان حقیقی می باشد". گفتار دوم، نقدی است بر یکی از مقالات کتاب "وحدت اسلامی" نوشته ی "نعمت الله صالحی نجف آبادی" که به گفته ی نگارنده، وی حکم به عدم موضوعیت عقیده به امامت اهل بیت داده است. نگارنده به نقل از جلد دوم "اصول کافی"، "حدیث مربوط به امام محمد باقر (ع) را در باب "دعائم الاسلام" که درباره ی متسضعفان نیکوکار است، شاهد آورده خاطرنشان می کند: "هیچ تعارضی میان اعتقاد به موضوعیت معرفت امام (ع) و پذیرش مبحثی به نام "مستضعفان نیکوکار" وجود ندارد".