نگارنده کتاب معتقد است آیین عشق پدیده ای خلق الساعه نبوده، بلکه انسان ها، نژادها و مذاهب بسیاری در پدیدآوردن آن سهیم بوده اند .به زعم او، ایرانیان عشق را مانند آتشی مقدس در آتش گاه دل عارفان ایرانی زنده نگاه داشته اند که جلوه های آن نیز در ادب پارسی آشکار گشته است .وی به همین منظور پدیده عشق و تحول آن را در ادب پارسی ارزیابی می کند .این کتاب حاوی هفت بخش است که عناوین آن ها بدین قرار است :نهالی در شوره زار، وسوسه عاشقی، آواز مرد خرد، شراب و آتش یاران خرد و عشق، زن در سپاه اهریمن، شهر شیرین و عشق در حیطه عرفان.