یک زن؛ رستوران، هواپیما، قایق، خیابان، مسافرخانه. «طرح» مواجهه ی اوست با آدم های مختلف و آدم ها بی مقدمه شروع می کنند به بازگوییِ خود؛ خاطره، تجربه هایی که از سر گذرانده اند، الان کجای زندگی هستند؛ واگویه هایی که خودبخود راه می افتند. آنها حرف می زنند و قصه های کوتاه شان شکل می گیرد. قصه هایی که گویی می توانستند با جونم برات بگه شروع شود و ادامه پیدا کند. زن پذیرای حرفهایشان است. معلوم نیست کنجکاو است یا بی تفاوت. روایت دیگران از زندگی  و قصه شان شکل می گیرد و زن گوش می کند. گاهی با وسواس؛ وسواسِ یک نویسنده. زن یک نویسنده است و به یونان آمده تا در یک کارگاه نویسندگی تدریس کند. گاهی نظرش را می گوید و روایت طرف مقابل را دقیق تر می کند. گاهی هم از خودش می گوید تا قصه ی زندگی او هم به تدریج شکل بگیرد اما کسی چندان به او گوش نمی دهد. شاید به دلیلِ بی میلیِ خودش باشد ولی به هر حال، قصه ی او پازلی است که تکمیل نمی شود.