در کتاب حاضر پس از تعریف سینمای تجربی (آوانگاری یا زیرزمینی)، اسناد مهمی از تجربیات در عرصه ی سینما به دست داده می شود. تجربیاتی که در دنیای هنر فیلم، نیز از سوی شرکت ها و سازمان های عظیم تولید فیلم، طرد شده است که از جمله ی آن ها می توان به تجربیات گروهی از فیلم سازان مستقل آوانگار در تعاونی فیلم لندن اشاره کرد. نگارنده در طی این بخش ها خاطرنشان می سازد که اصطلاح "آوانگار"، صرفا به معنای مخالفت با سینمای حاکم نیست. وی با توضیح درباره ی شیوه های تولید، توزیع و نمایش فیلم های زیرزمینی، کارنامه ی خود و اسلافش را پیش روی خواننده می گذارد. گفتنی است نگارنده بر این فرض بنیادین مدرنیستی تکیه دارد که شکل ها و قواعد هنر باید مناسب و مختص رسانه ی هنری باشد. وی توجه خاصی به ماهیت دیدن نشان می دهد و با پس زمینه ی تجربیات خود در نقاشی، نظر خوانده را از چگونگی رنگ به کار کرد رنگ و رنگ مایه جلب می کند، (شاخص هایی که در سیستم های رسانه ی الکترونیکی، رمزگذاری و به صورت داده ها ذخیره می شوند) او اذعان می دارد که مانند سایر هنرمندان، عمدتا از طریق مشاهده ی آثار نقاشان و تمرین ، حساسیت خود را نسبت به رنگ افزایش داده است. به نظر وی تکنولوژی دیجیتال (رایانه) پیچیده ترین شکل نمود تفکر انسانی قلمداد می شود که تا کنون به شکل مکانیکی ابداع شده است. از طرف دیگر، ضمن استفاده از تکنولوژی دیجیتال می توان تمایز بین سازنده و تماشاگر را بالقوه مخدوش کرد و تماشاگر را تبدیل به کاربری ساخت که می تواند فعالانه در ایجاد معنی اثر، مشارکت داشته باشد.