غلامحسین درویش توانسته بود دو کفه ی ترازوی هنر و اخلاق را در زندگی اش به تعادل برساند. نخبه ای بود صاحبِ منصب درویشی در سلوک اخلاقی و دارای مقام خانی در موسیقی. آمیزه ای بی نظیر از درویش بودن در زندگی و خان بودن در موسیقی، می شود درویش خان! امیدواریم این کتاب بتواند تا حد امکان، دریچه ای از منش اخلاقی و انسانی دروی خان را در کنار نوآوری هایش در موسیقی ایرانی، پیش روی هنرمندان و علاقمندان بگشاید، که او بی شک الگویی است شایسته در اخلاق و سرمشقی بایسته در موسیقی.