کتاب پیش رو می کوشد مقوله نشاط را در خانواده علوم اجتماعی یعنی ادبیات جامعه شناسی، مردم شناسی و جمعیت شناختی جست وجو کند. کتاب مدعی است در ایران تاریخی، منشأ شادزیستی و فعالیت های نشاط آور را باید در سایه موضوعاتی مانند فلسفه خلقت، فلسفه طبیعت، آئین های نیایش و نحوه معیشت جستجو و تبیین کرد. درواقع مؤلفه های «سبک ستایش»، «آئین های گذار» و «فرهنگ کار» ارتباط تنگاتنگی با نشاط مردمی در ایران داشته اند و دارند. همچنین این مقولات با «جمع» و «جماعت» تنیده شده و معنا یافته اند.