کارل مارکس (1818-1883) منتقد اقتصاد سیاسی، فیلسوفی بود که تحلیلش از آن چه او سرمایه داری نامیده بود شهرت بسیاری برایش به ارمغان آورده بود. مارکسیسم چیزی بسیار متفاوت با آن برنامه های سیاسی تقلیل گرایی است که از آثار مارکس استخراج شده اند؛ چنان که خود او در اواخر زندگی  به همکارش، فردریش انگلس، گفت: آن چه می دانم این است که من مارکسیست نیستم. نکته ی اساسی درباره ی فلسفه ی مارکس این است که فلسفه ی او فلسفه ای ماتریالیستی است که بیش از آن که درگیر انتزاعاتی فلسفی هم چون حقیقت، زیبایی، روح و مانند این ها باشد همواره با جهانی واقعی سروکار دارد که مردم در آن زیست می کنند و به صورت مشخص تر، درگیر تلاش برای ساخت جهانی است که جای بهتری برای زندگی  باشد. مارکس در سال 1845 نوشت: فیلسوفان فقط به شیوه های گوناگون، جهان را تفسیر کرده اند، مساله اما تغییر آن است. از نظر مارکس، جهان را باید تغییر داد چرا که جوامع موجود، ناعادلانه و سرکوبگرانه اند و میلیون ها نفر در شوربختی و فقر زندگی می کنند، حال آن که این امر هیچ ضرورتی ندارد. او اعتقاد دارد که فیلسوفان باید به این مساله بپردازند که چرا جوامع چنین بد عمل می کنند تا بتوانند راه هایی برای بهبود بخشیدن به آن پیشنهاد کنند. به این منظور آن ها باید اصل سازمان دهنده ی جامعه را معین کنند. بدیهی است که جامعه چیزی بیش از اقتصاد است؛ برای مثال فرهنگ نیز جزئی از جامعه است، اما مارکس معتقد است تمام چیزهایی که ما در زندگی انسانی مشاهده می کنیم، از فقر و ثروت گرفته تا مذهب، هنر، سیاست و حتی ورزش، با مناسبات اقتصادی زندگی مردم تعیین شده اند. کتاب حاضر با هدف فراهم آوردن مقدمه ای موجز و قابل فهم بر اندیشه های جیمسن و نیز تبیین تاثیر تعیین کننده ی او بر فهم ما از مطالعات ادبی و فرهنگی معاصر نگاشته شده است. نقد جیمسن بر مارکسیسم، نیز تاثیر جیمسن بر جهان نقد، نظریه و فلسفه ، فصل هایی از کتاب به شمار می آیند.