بحث و بررسی در باره عبرت‏‏آموزی تاریخ و ارائه نمونه‏هایی از آن در نهج ‏‏البلاغه است. نویسنده ضمن بیان کلیاتی در زمینه تاریخ، به طرح مباحث تاریخی در نهج ‏البلاغه پرداخته و معتقد است که از دیدگاه علی (ع) نگرش عمیق به حوادث تاریخی ابزار مناسبی در نحوه عملکرد نسل‏های موجود جامعه می‏باشد. به گفته نویسنده، هدف از طرح مسائل و رویدادهای تاریخی در نهج‏ البلاغه صرفاً قصه‏گویی نیست و اهداف بلند عقیدتی و اخلاقی و تربیتی در طرح آنها لحاظ شده است. نویسنده سعی دارد تا از عبارات نهج ‏البلاغه در مورد حوادث تاریخی استفاده کند و پندها و نتایج مترتب بر آنها را ارزیابی نماید. وی بدین منظور ابتدا به عبرت‏آموزی از گذشتگان و سنن الهی جاری در مورد آنان پرداخته و سپس برخی از پیشگویی‏های حضرت علی (ع) را در مورد خوارج، بنی‏ امیه، قوم مغول و نیز در باره امام مهدی (ع) ارائه داده است. همچنین نمونه‏هایی از زندگی قوم بنی ‏اسرائیل، پیامبران الهی، اقوام مختلف و سرگذشت‏های آنان و عوامل تباهی و هلاکت آنها از منظر نهج‏ البلاغه مطرح شده و عوامل قوت و ضعف حکومت‏ها و تمدن‏های بزرگ در تاریخ از دیدگاه علی (ع) تبیین گردیده است.