یک روز «ملوس» و «زبل»، در حال قدم زدن، ناگهان متوجه صدای گریه ای شدند. آنها پس از جست وجو دریافتند که صدای گریه، متعلق به اسب پیری است که پس از بالا رفتن سنش قادر به انجام کارهایی نیست که قبلا در سیرک انجام می داده است. اما زبل و ملوس با کمی فکر توانستند مشکل او را حل کنند؛ آنها تکه چوبی به زیر پای اسب بستند و او را به زحمت به سیرک رساندند و بچه ها به محض دیدن اسب، سوارش شدند. حالا دیگر نیازی نبود که اسب پیر برای خوشحال کردن بچه ها حرکتی کند. او دیگر خوشحال بود و گریه نمی کرد. کودکان در این کتاب در قالب داستان می آموزند که هرگز ناامید نشوند، زیرا همیشه راهی برای حل مشکلات وجود دارد.