در این کتاب به عواملی برمی خوریم که از سوررآلیسم یونانی نشأت می گیرند. که یادآور روایت ها، قصه ها و ترانه های عامیانه هستند. این قلمروی است که شاعر آن را خوب می شناسد؛ سخنان نامعقول، استعاره های جسورانه و انسانی کردن طبیعت، در آثار عامیانه آشکارند. ریتسوس هیچ گاه سوررآلیسم محض را نپذیرفت، از سوررآلیسم فقط درس آزادی گرفته است. می توان ریتسوس را بنیان گذار شعر اشیاء نامید، که با جان دادن به آن ها فضایی انسانی خلق می کند.  ریتسوس در سال ۱۹۴۸ بازداشت می شود. در تبعیدگاه خود چند منظومه می سراید و برخی از آن ها، جای گرفته در بطری ها، به دل خاک سپرده می شوند. شاعر احساس می کند که احتیاج دارد همواره آماده باشد، شعری داشته باشد که بتواند عرضه کند، خودش می گوید: «بنویس برای آن که روز شود».