این داستان، روایتی است از زندگی پسر بچه ای که پدرش، مامور آتش نشانی در "سان فرانسیسکو" بوده، اما سال  ها الکلی بودن، خسارات زیادی به او وارد کرده است. راوی نیز همواره از آزار مادر خود در امان نبوده، می گوید: "من، بچه ای هستم که همیشه "او" خوانده می شوم. 9 سال دارم و زندانی مادرم هستم، مدت هاست که این طور زندگی می کنم. تمامی روزهایم، این طور می گذرد. هر روز صبح در تخت سفری کهنه ای که در کنجی از گاراژ گذاشته اند، بیدار می شوم. کارهایی را که برای صبح به من واگذار شده است، انجام می دهم و اگر خوش شانس باشم، باقی مانده ی صبحانه  برادرم را می خورم و راهی مدرسه می شوم. در آن جا، لقمه ای غذا کش می روم و وقتی به خانه برمی گردم، مجبورم می کنند که بالا بیاورم تا مطمئن شوند، غذا ندزدیده ام. اگر کارهای محول شده ی عصر را انجام ندهم، کتک مفصلی می خورم. سپس باید به گاراژ بروم و روی پله بنشینم تا برای کارهای شب، احضار شوم. بعد از آن اگر پسر خوبی باشم و هیچ خلافی نکرده باشم، ممکن است غذایی نصیبم شود و...".