کتاب حاضر کامل ترین و کلان ترین پژوهشی است که درباره مباحث آوایی شعر کهن فارسی انجام شده است و از معدود تالیفات مبتنی بر استقرای تام به شمار می رود.نویسنده برپایه وزن و قافیه و صناعات بدیعی تفاوت ها و اشتراکات آوایی آثار منظوم فارسی را از نخستین دوره تا اوایل سده هفتم نشان داده است و در زبان هر شاعر تلفظ های اصیل را مشخص کرده و باتوجه به قواعد و معیارهای آوایی ، واژه ها و بیت ها و قطعات تحریف شده را نمایان ساخته.