این کتاب داستانی بلند و روایت عشق تنهایی و رنج دورافتادگی انسان معاصر از علائق خویشتن است و نویسنده در این داستان از لحنی غریب و شاعرانه بهره گرفته است. در داستان می خوانیم: «مرد همیشه روی همان صندلی می نشست که در انتهای پیشخوان قرار داشت؛ البته وقتی که کسی آنجا را اشغال نکرده باشد. اما اغلب اوقات صندلی خالی بود. «کینو» زمانی را به خاطر آورد که مرد برای اولین بار به بار او آمده بود. ظاهرش خیلی زود توجه کینو را جلب کرده بود؛ سری تراشیده با برقی آبی رنگ».