سیف الدین محمد فرغانی از شاعران ایرانی قرن هفتم هجری بود. وی در دوره سلطه ایلخانیان و مغولان در آسیای صغیر می زیست. او درحالی که 80 سال داشت در سال 749 هجری وفات یافت. در این کتاب پس از بیان توضیحاتی درباره تصویرسازی شعرا در اشعار، به بررسی چگونگی تصویرسازی سیف پرداخته شده و مشخص می گردد که تصویرسازی وی از نوع تقلیدی بوده است. همچنین عناصر سازندهٔ شعری سیف معرفی و برای هر یک مثالی از اشعار سیف آورده شده است.