دومین شماره از این مجموعه، حاوی مقالاتی است از نگارنده که به صورت تالیف و ترجمه در دو بخش اندیشه و آثار سهروردی ـ از فیلسوفان قرن ششم و معروف به شیخ اشراق ـ تنظیم گردیده است. برخی از این مقاله ها عبارت است از: "آفاق حکمت سهروردی"، "اندیشه های افلاطونی در حکمت اشراق"، "حکمت مشاء و معارف شیعی در اندیشه ی سهروردی" و "گفت و گو درباره ی حکمت اشراق". در بخشی از کتاب آمده است: "اشراق، مهم ترین کلمه در حکمت سهروردی است و تامل در کنه و معنای آن در واقع، دست یافتن به کلید اندیشه های شرقی ـ فلسفی اوست. اشراق، میعادگاه حکمت و عرفان است که این دو در آن، صلایی آشنا دارند. به هر حال اشراق سهروردی، نی نامه ی اوست که از صمیم دل و جان برآمده و در جوشش بازگشت به نیستان خویش که نور محض و انس با نورالانور است، ناله می کند. تمهیدی که سهروردی نشان داد، ترکیبی از دو حقیقت است که فهم و ادراک و جوانی آن ها، طالب حکمت اشراق را بیش از پیش با مبانی آن آشنا می کند: 1- نهی نفس از تعلق به کدورات حبسگاه  عالم حس، 2- کوشش عقلی برای فهم عالم". برخی از آثار این فیلسوف که در کتاب از آن ها یاد شده، عبارت است از: آواز پر جبرئیل، الاربعون الاسماء، الالواح العمادیه، بستان القلوب، و کلمه التصرف/ مقامات الصوفیه.