از میان رمان های متعدد و برجسته ای که اونوره دو بالزاک، نویسندهٔ بزرگ فرانسوی ،نوشته، بابا گوریو را می‌توان مهمترین آنها و یکی از شاهکارهای ادبیاتِ کلاسیک جهان دانست. خیلی‌ها این رمان را با شاه لیرِ ویلیام شکسپیر و رمان های چارلز دیکنز مقایسه کرده اند و منتقدان بسیاری به ستایشِ این کتاب پرداخته اند. رویدادهای رمانِ بابا گوریو در سال ۱۸۱۹ در شهر پاریس، و در یک پانسیون اتفاق می‌افتد. در این پانسیون، که می‌توان آن را مقیاس کوچکی از پاریس دانست، هفت نفر اقامت دارند که هر کدام را می‌توان نماینده بخشی از جامعه آن روز فرانسه دانست. 
بالزاک را از پیشگامانِ سبکِ واقع‌گراییِ اجتماعی می‌دانند که در آثارش، جامعه و سرشت انسانی را، به ویژه در جامعۀ آن روز فرانسه، با دقت و با موشکافی توصیف کرده است. او با شناختی که از طبقات مختلف اجتماعی داشت، مثل یک روانکاو ماهر، با جزییات فراوان به تحلیل رفتارهای اجتماعیِ آنان پرداخته است.بالزاک نویسنده‌ای پرکار بود و حدود یکصد زمان و داستان کوتاه نوشته است. مجموعهٔ آثار او  «کمدی انسانی» نامگذاری شده که منظومهٔ گسترده ای است از واقعیت‌های اجتماع فرانسه در قرن نوزدهم و جنبه‌های مختلف طبقات اجتماعی را با قلمی سحّار و واقع گرایانه به تصویر کشیده شده است. تأثیر بالزاک بر نویسندگان پس از او انکارناپذیر است و بسیاری از آنها از او الهام گرفته یا تأثیر پذیرفته اند. نویسندگانی چون «امیل زولا»،  «گی دو موپاسان»،  «گوستاو فلوبر»،  «مارسل پروست»،  «فئودور داستایوفسکی»،  «چارلز دیکنز»،  «ادگار آلن پو»،  «هنری جیمز»،  «ویلیام فاکنر»،  «ایتالو کالوینو» و  «جک کرواک» به گونه ای که برخی از منتقدین او را «پدر رئالیسم» دانسته اند.