گور پدر فرهنگ مجموعه جستارهایى است که آزادى‌خواهى کلىِ رید در قبال هنر و جامعه، و بیزارى ایدئولوژیک شدید او از همه‌ى شکل‌هاى کنترل فرهنگى افراد را نشان مى‌دهند. او، همچون نظریه‌پردازان مارکسیست، نهادهاى فرهنگى بورژوایى را کارگزاران عمدى کنترل اجتماعى یا، اگر با حسن‌نیت تأسیس شده باشند، چنان پذیراى دستکارى مى‌داند که بعید است به مدت طولانى خوب بمانند. ولى برخلاف مارکسیست‌ها، راه‌حل او این نیست که صرفاً این نهادها را با نهادهاى پرولتاریایى عوض کنیم، بلکه مطابق عقاید سیاسى آنارشیستى‌اش، قدرت دادن به افراد است. همان‌طور که در «تمدن از پایین» مى‌گوید اگر نهادهایى براى هنر باید وجود داشته باشند آنها نباید جایى براى «حفظ گذشته» بلکه باید مراکز تجربه‌ورزى و «جایى براى رقم زدن آینده» باشند. فقط در این صورت است که مى‌توانند با نیروهاى ارتجاعى که ارزش‌هاى فرهنگى خود را به افراد تحمیل کرده‌اند، و تلقى ناعادلانه‌اى از واقعیت که این ارزش‌هاى فرهنگى مبلّغ آن هستند، مقابله کنند. به همین دلیل بود که رید مى‌گفت: «نهادهاى فرهنگى تحمیل‌شده به توده‌ها جنازه‌ى سنگینى بر دوش آنهاست ـ گور پدر این فرهنگ!»