آر.جی. کالینگوود در سال 1943 در گذشت. اما شاید فقط پس
از مرگ او مورخان به تمامی دین خود را به او تشخیص دادند.
در این کتاب که پس از مرگ او انتشار یافت و به عنوان واپسین
کلمات مردی توصیف شده که «ندای برجسته­ی زمان ماست»،
وی به بررسی چگونگی بالیدن مفهومی جدید تاریخ از هرودت
تا به امروز پرداخته است. به نظر کالینگوود، «تاریخ در کتاب­ها و
اسناد گنجانده نشده است. تاریخ فقط در علاقه و مشغولیت
کنونی مورخی زنده است که این اسناد را تفسیر می­کند و به این
طریق حالات ذهنی را که به کنکاش درباره­ی آن می­پردازد، از نو
در خود احیا می­کند.» دستنوشته­ی این کتاب که یکسان مورد
علاقه­ی مورخان و فیلسوفان است، پس از مرگ کالینگوود
توسط پروفسور تی.ام.ناکس ویرایش شد. ناکس خود نیز
پیش گفتاری کوتاه درباره­ی کالینگوود در مقام یک انسان و
یک فیلسوف نوشته است.
آر.جی. کالینگوود، در سال­های 1935 تا 1941 استاد فلسفه­ی
متافیزیک در دانشگاه آکسفورد بود. از جمله کتاب­های او
می­توان به «مفهوم کلی طبیعت» و «زندگی نامه­ی خود نوشت»
اشاره کرد.