نگارنده در این تحقیق برآن است تا طنزنویسی در ادبیات نمایشی را در قالب قوانینی خاص و به کمک تکنیک های کاربردی و آموزش پذیر ارائه کند. مطالب اثر در دو فصل سامان دهی شده که در فصل نخست، مفاهیم طنز و ویژگی های آن به تفصیل ذکر شده و نحوة انتخاب رویدادهایی معرّفی شده که می توانند برای نگارش طنز مطلوب، به عنوان الگو ملاک قرارگیرند. در فصل دوم، ادبیات نمایشی طنز به دو گروه اصلی «طرح های دراماتیک» و «طرح های غیر دراماتیک» تفکیک شده و اجزایشان نیز توضیح داده شده است.