تاریخ و آگاهی طبقاتی در سال 193 منتشر شد. ابتدا به گرمی از آن استقبال شد. اما اندکی بعد سیل انتقادها به آن و موج اتهامات به لوکاچ آغاز شد: رویکرد او را ایدئالیستی و بیگانه با مارکسیسم دانستند و از عدم تحول این گونه رویزیونیسم نظری در بین الملل کمونیستی سخن گفتند. لوکاچ در مقام دفاع از خود برآمد و در سال 1925 یا 1926 این متن را نوشت. این کتاب واپسین تائید لوکاچ از وحدت نظری برجسته ای است که در تاریخ و آگاهی طبقاتی میان شرحی کارآمد از ایدئولوژی و نظریه ی حزب لنین مطرح شده است.