روبه روی مسئول پرونده نشسته‌ام و سعی می‌کنم آرام بمانم.
 انگار دویده باشم،ته گلویم می‌سوزد و نفس نفس می‌زنم. با حوصله پرونده را زیر و رو می‌کند. کلافه می‌شوم:
ـ به من گفتند بیام. از خواهرم خبری دارید؟
 ناچار نگاهی به من می‌اندازد و دوباره سر می‌کند روی پرونده:
ـ چند وقته از خواهرتون بی‌خبرید؟
ـ سه ماه...چار ماه... نمی‌دونم... توی پرونده نوشته. آقا من دارم دق می‌کنم. از خواهرم خبر دارید یا نه؟
رو به پنجره می‌ایستد و دست‌هایش را پشتش در هم گره می‌کند.
 پاهایش را نصف عرض شانه‌هایش باز گذاشته و به بیرون نگاه می‌کند:
ـ یه جنازه پیدا شده که با مشخصات خواهر شما همخوانی داره.
ـ جنازه؟!

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

این کتاب،
سرگذشتی است واقعی
از خانمی با نام مستعار «یکتا»
زاده ی دهه پنجاه...
زادگاهش بماند؛
چه فرقی می‌کند؟
اهل هر شهر که باشید،
در همان جا زندگی جاری است...
و یکتاهایی 
که می‌خواهند با امید زندگی کنند؛
اما...