وقتی دوازده ساله بود یا بیشتر او را روی اسکیت دیدم که به طرف بلوغ می راند و در پانزده سالگی در روز جشن کاستوم او را در لباس تنگ و با کفش های پاشنه بلند دیدم با نگاه خیره ی چشمان قهوه ای اش پیام هایی فرستاد که احتمالا خودش هم خبر نداشت عشق میتواند گویاترین واژه ی متداول باشد که نشان دهد امی برای من چه بود اما آدم را به کجا میبرد؟ و این حقیقت عصاره ای کامل از آثار آقای سال بلو تا به امروز است.گوهری درخشان و دری قیمتی که موضوع و عقاید به شکل مینیاتور ظاهر میشوند و جان تازه ای به کارهای پنجاه سال گذشته وی می بخشند.