کتاب زیر صد صفحه‌ است و نامه‌های عاشقانه‌ی یکطرفه کیلا به دیه‌گو رو میخونی که پر از رنج و غم و ناراحتیه. عشقی که با مرگ فرزند تموم میشه و حتی فراموش... از نظر عاشقانه بودن، خیلی نرم و لطیفه ولی غمی که داره برام سنگین بود. زنی که انگار افسار زندگی رو از دست داده و هویتش با شوهرش معنا میشه.
داستان زندگی خیلی از آدما اینطوریه ولی خب دردناکه. زندگی ادامه داره.
توی مقدمه کتاب اومده کیلا چند سال بعد میره مکزیک و اونجا اتفاقی دیه‌گو رو میبینه اما دیه‌گو اونو نمیشناسه. این ماجرای عشق‌های یک طرفه و سطحیه که ما همیشه پیش خودمون فکر میکنیم واقعی بوده.