به اتفاق اکثر محققان «شاهنامه فردوسی» تاریخ پیشینیان و سرگذشت ایران است و بررسی حوادث تاریخی نشان داده است که این وقایع از اشارات جغرافیایی به ویژه اشاره به مکان و موقعیت های حادثه جدا نیستند. در این کتاب پس از استخراج شواهدی که در شاهنامه به اعلام جغرافیایی اشاره کرده اند، به تطبیق آن ها با متون جغرافیایی معاصر شاهنامه پرداخته شده است و این مطالعه نشان می دهد که کاربرد اعلام جغرافیایی و اشاره به موقعیت آن ها در بیشتر موارد صحیح است.