آنچه تاریخ بیهقی را از دیگر تواریخ مستثنا میکند و آن را همچون خورشیدی در مرزهای تاریخ و ادبیات آونگ می دارد همان شرح و بیان از خود و افزودن شکر و شیرینی و آفروشه ای به نان واقعیت است. و این کاری است که قدما در اقاصیص انجام میدادند. اقاصيص جمع قصه است و بیهقی سه بار این کلمه را در تاریخش آورده است. او اقاصیص را شرح و بسط واقعیت میداند هنر شگفت او همین در پیچیدن در وقایع و بیان آن با شیرین ترین وجه ممکن است. در اقاصیص بیهقی کوشش گردآورنده آن بوده است که کره ای از شیرینی کار ابوالفضل بیهقی کم نشود و ضمن آن تاریخ نیز گم نشود.