نویسنده در کتاب معتقد است "میان طبیعت و ذهن انسان رابطه ای عمیق تر از آن چه علم و معماری امروزی مدعی اند برقرار است. الکساندر جهان را کلی یکپارچه و منسجم می داند که موجودات زنده و غیر زنده را شامل می شود. "بر این اساس، او در نوشته های معمارانه خود به طرح فلسفه ی طبیعت و حیات می پردازد. نویسنده خاطرنشان می کند: "راه بی زمانی برای بناسازی وجود دارد. عمر این راه به هزاران سال می رسد، و امروز نیز همان است که همیشه بوده... این راه آن چنان استوار است که از طریق آن صدها نفر می توانند با هم شهری پدید آورند، شهری که زنده و پر تحرک و آرام و آرام بخش باشد، شهری همانند زیباترین شهرهای تاریخ.