تقریبا همه مردم می خواهند سالم،شادو ثروتمند باشند؛اما تعداد بسیار کمی از آن ها دو مورد از این سه مورد را دارند و تقریبا هیچکدام از آنان هر سه را با هم ندارند،بنابراین چند سال پیش سهیم کردن دیگران در دانسته هایم راجع به سعادت و کامیابی را شروع کردم.از آنجا خودم فردی منطقی هستم،فرآیند سعادتمند شدن را به بخس های گوناگون تقسیم کردم و به شکل منطقی و عقلانی توضیح دادم،چند سال پس از این کار،متوجه مطلب شگفت آوری شدم.مشکل بیشتر مردم کمبود دانش نبود.دانش را به آسانی می توانستم آموزش دهم،مشکل اصلی این بود که مردم به سادگی نمی توانستند یا نمی خواستند به خود فرصت سعادتمند شدن را بدهند.آن ها در حقیقت در ناخودآگاهشان برای سعادتمندی خود مانع تراشی می کردند.مردم فراوانی خود را باور نمی کردند و هیچ چیز فجیع تر از یک استعداد بالقوه دست نخورده،خوشبختی به دست نیامده و سعادت مطالبه نشده نیست.