ایران در عصر ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی ارتش متمرکز قاره ای داشته است؛ به ویژه در عصر هخامنشی. در عصر اشکانی ایران بیشتر وضعیت دفاعی را در برابر معظم ترین دولت امپراتوری جهانی که متصرفات آن از اروپا آغاز شده و به آسیای مقدم غربی و شمال افریقا گسترش یافته بود، اتخاذ کرده است. در این کتاب، سعی بر آن است تا آنچه را که در فرهنگ های نظامی وزارت جنگ و وزارت دفاع خوانده می شود از عصر ماد تا اواخر ساسانیان مورد تحلیل و بازشناسی قرار گیرد.