پژوهشی است در رابطه عقل و ایمان از منظر صدرالمتألهین. در این نوشتار ابتدا نویسنده معانی لغوی و اصطلاحی عقل و ایمان را بیان کرده و سپس رابطه بین عقل و ایمان را از منظر فلاسفه مشاء همچون ارسطو، فارابی، ابن‏سینا و ابن رشد و فلاسفه اشراق چون افلاطون و سهرودی و عارفانی مانند ابن عربی بررسی نموده، سپس به موضوع رابطه عقل و ایمان در آثار فلسفی ملاصدرا پرداخته و مراتب عقل نظری مانند عقل بالقوه، عقل بالملکه، عقل بالفعل و عقل مستفاد و راه رسیدن به کمال عقلی را از منظر وی تبیین نموده است. نویسنده سعی کرده است تا مرز میان عقل و وحی و منزلت هر یک را از نگاه ملاصدرا بیان کرده و وحدت بین برهان، عرفان و قرآن از دیدگاه ملاصدرا را بررسی نماید و نشان دهد که چگونه می‏توان آیات قرآنی را برهانی نمود.