وضعیت اضطراری اعلام عمومی از سوی دولت در پاسخ به تهدید و تهدیدات اساسی برای کشور است که منجر به تعطیلی برخی کارکردهای دولت، تجویز دولت با استفاده از برنامه های اضطراری و محدودیت بعضی آزادی های اجتماعی می شود. در این کتاب پس از واژه شناسی و تاریخچه وضعیت اضطراری، معیارها و مؤلفه های کلی توصیف وضعیت به عنوان حالت اضطراری، بیان و جایگاه وضعیت اضطراری در اسناد و نظام های منطقه ای حقوق بشر بررسی می شود. سپس آثار و پیامدهای وضعیت اضطراری و سازوکارهای ناظر بر اقدامات دولت ها در وضعیت اضطراری معرفی می گردد. در پایان الگوها و پارادایم های پاسخ به وضعیت اضطراری توصیف می شود و رهیافت نهایی حاصل از آن ارائه می گردد.