کتاب مشتمل بر نامه هایی است از "جبران خلیل جبران "به محبوب خود خانم "می زیاده "که مترجم در باب این نامه ها چنین توضیح می دهد" :محبت میان "جبران "و "می "زاییده نگاه و لبخندی که به سلام و گفتار منتهی می شود نبود، بلکه محبتی است شورانگیز که در خلال مراسلات ادیبانه و نوآوری ها، تمایلات فکری و روحی ای که میان دو قلب تنها و دو روح غرب زده به وجود آمده است و هر یک از آنان در خواب و بیداری، همتای روح خویش را می جسته و آرزوی رسیدن به آن کانون عشق را داشته که جوهر نفس انسانی است و در اعلی درجه صفات او وجود دارد...هر گاه این نامه ها را که نبض حیات در آنها می زند و بوی صداقت و یکرنگی از آنها به مشام می رسد به دقت بنگریم، درمی یابیم که محبت شدید "جبران "به "می "و علاقه "می "نسبت به او نمایانگر مهری است والا و عشقی سرشار که به عشق صوفیانه شباهت دارد ."...