در مجموعه ی حاضر تحلیلی از جامعه شناسی دورکیمی از منظر ساختارگرایی انتقادی مطرح شده است. به تصریح نگارنده: "هستی شناسی اجتماعی دورکیم، به مثابه نظریه ای جامعه شناختی از واقعیت که بر اثر تنش آشکار میان جبرگرایی (دترمینیسم) اجتماعی و فردگرایی دو پاره شده است تحلیل می شود. بررسی این تنش به منظور روشن کردن راه حل نهایی آن در جبرگرایی اجتماعی مطلق است. این جبرگرایی اجتماعی، سپس به مقابله قرابتی احتمالی میان مکتب دورکیمی و ساختارگرایی مورد مداقه قرار می گیرد. ثابت می شود که جبرگرایی اجتماعی دورکیم هرچند مطلق است، با سوژه گرایی جمعی هستی شناسانه همسوست. مؤلف به این نتیجه می رسد که هستی شناسی اجتماعی دورکیم، کاملا با هستی شناسی اجتماعی ساختارگرایانه ناسازگار است. شناخت شناسی دورکیم، به مثابه نظریه ای جامعه شناختی از شناخت، که تنش آشاری را میان نسبی گرایی اجتماعی و عقل گرایی علمی تولید می کند تحلیل می شود. بررسی این تنش به منظور روشن کردن راه حل نهایی آن در عقل گرایی علمی مطلق است. این عقل گرایی علمی، سپس به مثابه قرابتی احتمالی میان مکتب دورکیمی و ساختارگرایی مورد مراقه قرار می گیرد. ثابت می شود عقل گرایی علمی دورکیم با سوژه گرایی جمعی شناخت شناسانه هموست مولف به این نتیجه می رسد که شناخت شناسی اجتماعی دورکیم کاملا با شناخت شناسی اجتماعی ساختارگرایانه ناسازگار است. اصل اساسی جامعه شناسی دورکیمی با ارگانیسم گرایی است که شناخت شناسی اجتماعی متمایز دورکیمی و سوژه گرایی جمعی را پدید می آورد. و نظریه ی اجتماعی دورکیمی را در پارادایم کارکردگرایی ساختاری قرار می دهد. این اصل، تمایزی مطلق میان هستی ـ شناخت شناسی های دورکیم و ساختارگرایانه برقرار می کند. شکافتن بدنه ی آثار دورکیم به منظور نمایان ساختن ریخت شناسی نظریه ی او، و به قصد جدا کردن کارکردگرایی ساختاری دورکیمی از ساختارگرایی پساسوسوری و انتقادی است."