در سال 1908 در "شهر ممنوع" افسانه‌­ای پکن کودک سه ساله‌­ای بر تخت امپراتوری نشست. پویی آخرین امپراتور چین بود. در 1912 که کشور جمهوری شد، حکومت سه­‌هزار ساله‌­ی پادشاهی چین پایان یافت. با وجود این، پویی دوران کودکی و نوجوانی‌­اش را درون "شهر ممنوع" گذراند؛ هنوز همچنان امپراتور زاده و خدای زنده بود و در کانون رویایی هزاران خواجه و درباری فاسد می­‌زیست که، گردباد کمونیسم، چین را در نوردید. زندگی پویی یکی از شگفت‌­ترین ماجراهای دوران ماست: از دنیای قرون وسطایی "شهر ممنوع"،
در چنگال مهیب مهد علیاها، آغاز می­‌شود و تا چین مارکسیستی در عصر جدید می­‌گسترد. این سرگذشت پرمکنت و پرمحنت، حکایت قدرت فارق از مسئولیت است؛ روایت یک فرهنگ کهن برای رسیدن به روزگاری نو؛ سرگذشت مردی است گرفتار در تنگنای جهانی پراضطراب: از نشستن بر سریر قدرت تا بازی در نقش جاسوس، و در نهایت تجربه­‌ی زندان در نظام کیفری چین کمونیست که به گفته‌ی ژان پاسکالینی، «نوعی شست‌­وشوی مغزی بی­‌اندازه موثر» بود. ادواردبر، روزنامه‌نگار پر آوازه­‌ی پویی را در اواخر عمرش دید و با افرادی که آخرین امپراتور را از نزدیک می­‌شناختند در چین بارها به گفت­‌وگو نشست. ره‌­آورد این گفتگوها و جمع­‌آوری اسناد و مدارک متعدد کتاب تکان­‌دهنده­‌ای شد که به گواه بسیاری از عالمان
علوم سیاسی نه تنها کلید درک چین امروز، که حتی می­‌توان گفت، سررشته‌ی بسیاری از وقایع عجیب و اندوه­ناک دو قرن اخیر است.