"غلامحسین بنان" در اردیبهشت سال 1290 هـ . ش در تهران و در خانواده ای هنرپرور به دنیا آمد. در شش سالگی به درخواست مادرش در یک مجلس خانوادگی به نواختن ارگ و خواندن ترانه ای پرداخت، استعداد او در همان روز بر همه آشکار شد. او با استعداد شگرفی که در خواندن از خود نشان داد مدتی نزد استادانی چون مرتضی نی داوود، میرزا طاهر ضیاء الذاکرین و ناصر سیف به تعلیم آواز پرداخت. بنان در جوانی با روح الله خالقی و ابوالحسن صبا آشنا شده و با همکاری آنان آثار شگرفی چون ای ایران را خلق کرد. او مدتی در هنرستان موسیقی ملی به تدریس آواز مشغول بود و حتی یک بار هنرپیشگی را در فیلم "طوفان زندگی" تجربه کرد. درخشان ترین دورۀ  زندگی بنان را می توان سال های 1344-1334 و ورود وی به برنامۀ  گل ها دانست. در این ده سال او بیش از سیصد برنامه به همراه برترین آهنگ سازان، تنظیم کنندگان، ترانه سرایان و تک نوازان موسیقی دستگاه ایرانی، ضبط کرد. ولی سال های پس از آن بنان نیز مانند دیگر استادان آواز ایرانی در اعتراض به ابتذال شایع در موسیقی رسما و برای همیشه از کار کناره گرفت و سرانجام در هشتم اسفند 1364 در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت.