نویسنده در کتاب حاضر در قالب «دل نوشته های ادبی» سعی دارد مسیر رسیدن به خدا را از طریق «دل» ترسیم نماید. نویسنده در این متن این نکته را خاطرنشان می سازد که «ذهن» آدمی با تمامی وسعت و گستردگی که دارد جای نزول حضرت حق نیست و حق تعالی جز در ظرف وجودی خود جایی برای نزول ندارد؛ تنها دل است که جوار حق تعالی را به دست می آورد و قرب حق را می یابد و در حریم حضرت حق منزل می گزیند. بحث پایانی این نوشته به سخن از باطل و تقابل آن با حق و پیچیدگی میان آن ها اشاره دارد.