گذرگاه میلر که با الهام از رمان های کلید شیشه ای و خرمن سرخ دشیل هَمِت نوشته شده، تفسیری تازه از ادبیات همت را به نمایش می گذارد و حتی از آن نیز فراتر می رود و با استفاده از ارجاعات مختلف به فیلم های گنگستری و فیلم نوآر، از منابع الهامِ هَمِتی خود موفق تر ظاهر می شود و در نهایت، یکی از جالب ترین برداشت های سینمایی از ادبیات هَمِت ــ که مورد توجه فیلمسازات دیگری هم بوده ــ شکل می گیرد. برادران کوئن که «کارگردان دوسر» لقب گرفته اند، قراردادهای ژانر نوآر و نیز دیالوگ و زبان را به بهترین شکل در گذرگاه میلر به کار بسته اند، چنان که در این فیلم استفاده از زبان گنگستری در شکل گیری فضا و شخصیت ها بسیار کلیدی می نماید. آن ها اثر خود را به شکلی ساخته اند که گاه به نظر می رسد وجه داستانی و زبان آن بیشتر از وجه بصری برایشان حائز اهمیت بوده است، اما درعین حال، وجه بصری را نیز ابداً دست کم نگرفته اند. در مجموع، این اثر و سایر آثار این دو تن حاکی از دانش سینمایی، فرهنگی و تاریخی آن هاست ــ دانشی که در بطن فرهنگ امریکایی و در جوار سینمای هالیوود، به ساخت فیلم هایی مستقل و کم هزینه می انجامد که مخاطبانی جهانی دارند. گذرگاه میلر از جمله آثار برادران کوئن است که بسیار مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت و نخل طلایی جشنواره? کن را در سال 1991 از آن خود کرد.