مجموعه‏ای از اشعار و ترانه‏های مردمی و محلی و دوبیتی‏های روستایی، برگرفته از فرهنگ عامه مردم هرمزگان است. نویسنده در قسمت اول به نمونه‏هایی از اشعار مردمی میناب اشاره کرده که در آن از آرمان‎ها و آرزوها و اعمالی که در زندگی، انجام شده یا نشده، سخن گفته است. در قسمت‎های بعدی به اشعاری بر می‏خوریم که در آن به تحمل رنج و غصه، غرور و غفلت، فصل بهار و دوران کشت و کار، صلاح و مصلحت زندگی، عبادت و ذکر خدا، توصیف فصول مختلف سال و یاری خواستن از خداوند، اشاراتی شده است. در بخش‎های پایانی، اشعاری در توصیف مقام و منزلت پیامبر (ص)، امام علی (ع)، توصیف مسلمانی و همیشه یاد خداوند بودن به میان آمده است.