مکاتب غالب در قرن نوزدهم رمانتیسم بود؛ اگرچه همزمان، چهره های درخشانی بودند که راهشان را تغییر داده بودند، همچون بالزاک، فلوبر، موپاسان وادگار آلن پو. در نیمة اول قرن بیستم و به پیروی از نویسندگان بزرگی همچون جویس، ویرجینیا و ولف، فاکنر، و کافکا جنبشی در ادبیات به وجود آمد؛ بایستی ادبیاتی روی کار می آمد که برگرفته از زندگی روزمرة مردم در قرن بیستم می بود، و چون همه به این ضرورت پی برده بودند، و همان طور که رمانتیسم از آلمان شروع و به همه جا رخنه کرد، ادبیات امروزی یا مدرن هم پایه گرفت و به همه جا کشانده شد. این موضوعی است که «آلن رب گری یه» کوشیده در کتاب حاضر نشان دهد: یعنی چرا و به چه دلیل رمان نو شکل گرفت و منظور از آن چیست؟