نگارنده در کتاب حاضر به موضوع تربیت و راهکارهای انجام آن می پردازد و بیان می کند که هدف تربیت و زندگی کردن عبارت است از با خوشحالی کار کردن و اینکه بتوانیم خوشبخت باشیم، خوشبخت بودن به این معنی که در مقابل زندگی نه فقط با عقل بلکه با تمام وجود واکنش نشان دهیم. مؤلف اشاره می کند که تربیت باید با احتیاجات و قابلیت های کودک تطابق داشته باشد، کودکان ایثارگران نیستند، کودک هنوز نمی تواند همچون یک انسان رشد یافته دوست بدارد و عشق بورزد، این اشتباه است که از کودک انتظاراتی را داشته باشیم که او فقط می تواند به آن تظاهر کند.