«جلادان بخارا»، یکی از نخستین اثرهای «صدرالدین عینی» است که در قالب داستان رخدادهای اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم م را در بخارا به تصویر کشیده است. در این داستان از ظلم و ستم و بی تدبیری حاکمان و امیران و جهل و نادانی و بی سوادی و فساد فقیهان و قاضیان و شریعت پناهان سخن به میان آمده که مردم آن روزگار را به سرحد نابودی کشانده است.